Vespa, Mini’s en onze facebookmaatschappij

Besparingen van miljoenen euro's op ons aller onderwijs, verhoging van het inschrijvingsgeld, een buskaart die plots wel betaald moet worden… De student van voorheen had een uitgesproken mening. Maar net zoals de Vespa's, de Mini Coopers, de auto's in het algemeen al hun karakter verliezen, zo gaat het ook met de student. Alle mening en rebelsheid van vandaag de dag zit vervat in ontelbaar veel facebookgroepen en een heel beperkt aantal zonderlingen die sporadisch de straat op komen. Hoe komt het dat vandaag de dag alles er zo laks aan toe gaat?

Het standaardiseren van internet (bijv. iedereen zijn ‘persoonlijke homepage’ lijkt wel wit en blauw te zijn, een prikbord en een infokader te bevatten) maakt informatie delen zo laagdrempelig dat iedereen die zijn gedacht kwijt wil, dat ook kan. Fantastisch, maar intussen neemt het ook heel wat van onze creativiteit weg en daarmee ook een groot deel van onze energie (want deze twee werken uiteraard synergetisch).

Bedrijfsleiders, regeringsleiders moeten deze evolutie fantastisch vinden: alle woede vanwege door hen aangebracht onrecht wordt gekanaliseerd door facebook en andere ‘one click ducts’ als ik dat in alle zogenaamde vrijheid mag zeggen. Zo krijgt iedereen het gevoel geëngageerd te zijn, maar is tegelijk alle druk van de ketel want deze kanalen leiden in het overgrote deel van de gevallen recht naar de zee en zeker niet naar een stuwdam. “Get up, click once: click once for your rights!” doet er dus bijzonder weinig toe en laten we in al onze luiheid daar toch niet aan toegeven.