vrijdag 9 april 2010

De mal der mensen

- Falkland Islands oil reserves 'to help British economy'
- Goldcorp project in Guatemala exploits indigenous people and makes them sick
- …


Deze twee artikels vielen mij op op een avond toen ik Al Jazeera las. Naast vele gelijkaardige artikels nam ik deze twee eruit om er mijn bedenking over te schrijven bij wijze van mijn eerste schrijfsel op Mitsgaders.

Voor de kust van de Falklandeilanden, één van de mooiste bewaarde eiland-archipels van de wereld, zijn  monstrueus grote oliereserves gevonden. Sindsdien is er een heel politiek spel ontketend. Het gaat er al lang niet meer over of er geboord gaat worden (met alle milieucatastrofes van dien), maar wie gaat boren (Groot-Brittannië of Argentinië). Een ander artikel dat ik recentelijk kwam te lezen was er één over Goldcorp. Dit is een gigantische Canadese multinational die overeenkomsten heeft gesloten met de regering van Guatemala om een gebied van 100 000 hectaren te mogen ontginnen. Niet alleen het massale ontginnen, maar ook de manier waarop maakt de indígenas daar ziek: men gebruikt cyanide om het goud te van de rots te halen. Deze hoog toxische stof, die in vele landen (oa. Canada zélf) strikt verboden is bij eender welk ontginningswerk, komt recht in de rivieren terecht met alle voor de hand liggende gevolgen van dien.

Ondanks majeure gevolgen voor de natuur, de mensen, de gezondheid en de maatschappij in het algemeen op korte, maar misschien vooral op lange termijn, nemen een beperkt aantal mensen voortdurend beslissingen die voor henzelf, roekeloos en argeloos als ze zijn, beter uitkomen. Is dit de natuur van de mens of weet hij inderdaad gewoon niet beter? Of is het de huidige structuur van de samenleving waar het schoentje knelt? Misschien zijn mensen heel sociaal voelende wezens maar belanden we van kinds af in een soort mal van een materialistische prestatiemaatschappij en worden we als het ware daar in gevormd. Wat is het dat mensen drijft zulk kwaad te richten op zichzelf? Ik zou willen pleiten om uit deze mal op te staan; en ik weet het: een mal ligt goed, het gaat goed, het voelt misschien zelfs goed, maar bovenal en meest essentieel voorkomt het ons om boven die mal uit te komen en rond te kijken wat er écht aan het gebeuren is.